Nawoord
Door: Isaac
Blijf op de hoogte en volg isaac
01 Augustus 2015 | Nederland, Sprang-Capelle
Dit was een bijzondere reis voor mij. De reis van End to End is eigenlijk een mooie metafoor voor het leven. Vanaf je geboorte (ene end) ga je op reis naar sterven (het andere end) eigenlijk ben je een passant en op je reis beleef je het ene aandachtig en aan het andere snel je voorbij. Je ziet veel en alles bij elkaar maar een fractie van het grote geheel.
Mount Snowdon heb ik voor Jose beklommen. Dat was een mooi groot hoofdstuk in mijn leven. De tocht naar de summit was niet altijd makkelijk (soms klauteren),, maar zeker de moeite waard. De afdaling was een hel en daar heb ik dagen last van gehad.
Scafell Pike heb ik voor mijn dierbaren beklommen. Onderweg mooie vergezichten, het laatste stukje naar de summit regen, kou en geen hand voor de ogen te zien, maar wel de wetenschap dat ik weet dat mijn dierbaren er zijn. En ik heb er best wel veel en wat belangrijker is (al doe ik ze nog al eens te kort en ik mag ze graag): Ze zijn er.
Ben Nevis heb ik voor mezelf beklommen. Deze tocht is nog lang en van soepel wandelen tot lastig klauteren, lopend in de zon en in de regen, op een vaste bodem, losse stenen en door sneeuwvelden, dan weer met een medemens dan weer alleen, wordt de summit bereikt, waar tussen de wolken soms het zonlicht doorbreekt, dat een glimp geeft van mooie vergezichten (als je het wilt zien).
Als je een berg aan het beklimmen bent en je kijkt achter je dan zie je de weg achter je al gauw verdwijnen achter de laatste bocht, de rest van de weg is uit het zicht, is herinnering geworden. Kijk je naar voren dan zie je nog geen eindpunt, je weet nog niet wat je te wachten staat. Blijf je even staan en ben je bewust waar je bent en dat je er bent en je ziet de mooie vergezichten wat wil je dan nog meer?
Mount Snowdon heb ik voor Jose beklommen. Dat was een mooi groot hoofdstuk in mijn leven. De tocht naar de summit was niet altijd makkelijk (soms klauteren),, maar zeker de moeite waard. De afdaling was een hel en daar heb ik dagen last van gehad.
Scafell Pike heb ik voor mijn dierbaren beklommen. Onderweg mooie vergezichten, het laatste stukje naar de summit regen, kou en geen hand voor de ogen te zien, maar wel de wetenschap dat ik weet dat mijn dierbaren er zijn. En ik heb er best wel veel en wat belangrijker is (al doe ik ze nog al eens te kort en ik mag ze graag): Ze zijn er.
Ben Nevis heb ik voor mezelf beklommen. Deze tocht is nog lang en van soepel wandelen tot lastig klauteren, lopend in de zon en in de regen, op een vaste bodem, losse stenen en door sneeuwvelden, dan weer met een medemens dan weer alleen, wordt de summit bereikt, waar tussen de wolken soms het zonlicht doorbreekt, dat een glimp geeft van mooie vergezichten (als je het wilt zien).
Als je een berg aan het beklimmen bent en je kijkt achter je dan zie je de weg achter je al gauw verdwijnen achter de laatste bocht, de rest van de weg is uit het zicht, is herinnering geworden. Kijk je naar voren dan zie je nog geen eindpunt, je weet nog niet wat je te wachten staat. Blijf je even staan en ben je bewust waar je bent en dat je er bent en je ziet de mooie vergezichten wat wil je dan nog meer?
-
01 Augustus 2015 - 16:47
René En Margriet:
Beste Isaac,
You made it ! Dat verdient een groot compliment ! Geweldig hoeveel zingeving jij aan jouw reis ontleent.
Wij zijn zojuist aangemeerd in Vancouver en vliegen over zeven uur naar Amsterdam.
Wij hopen zondagmiddag weer thuis te zijn.
Vriendelijke groeten
René en Margriet
-
01 Augustus 2015 - 23:10
Marleen:
Fijn dat je er weer bent Isaac! Wij genieten mee met jouw mooie verhalen over dit super stoere avontuur!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
